Ustawa o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych a jej wykorzystywanie w praktyce egzekucyjnej.

Ustawa z dnia 8 marca 2013 r., o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych (Dz.U.2021.442 z późniejszymi zmianami) ma bardzo duże znaczenie w obrocie gospodarczym. Na jej podstawie dochodzone są bowiem odsetki oraz rekompensaty od transakcji między przedsiębiorcami. Warunkiem skorzystania z regulacji tej ustawy jest jednak dostarczenie świadczonego towaru, bądź spełnienie świadczenia usługi. Przedsiębiorca musi jednak obciążyć kontrahenta fakturą oraz ą dostarczyć.

Działanie prewencyjne ustawy.

Ustawa ta od samego początku swojego obowiązywania ma za zadanie oddziaływać na przedsiębiorców, aby nie opóźniali nadmiernie terminów spłaty swoich zobowiązań. Patrząc z perspektywy micro i małych przedsiębiorców, takowe nadmierne opóźnienie może spowodować duże problemy z ich płynnością finansową, a nawet doprowadzić do utraty płynności i konieczności ogłoszenia upadłości. W związku z tym, prawo przewiduje możliwość szybszego i bardziej dotkliwego działania względem nielojalnego przedsiębiorcy.

Wyższe odsetki niż w zwykłym opóźnieniu!

Ustawa o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych przewiduje swoją wyłączność w stosunku do odsetek określanych przez kodeks cywilny. Co więcej, warto zauważyć, że odsetki dochodzone na gruncie te ustawy są o wiele większe – są one określone przez obwieszczenie ministra odpowiedniego d.s. gospodarki. Od dnia 1 lipca 2021 r. do dnia 31 grudnia 2021 r., wynoszą one 8,1% w stosunku rocznym ‒ w przypadku transakcji handlowych, w których dłużnikiem jest podmiot publiczny będący podmiotem leczniczym lub 10,1% w stosunku rocznym ‒ w przypadku transakcji handlowych, w których dłużnikiem nie jest podmiot publiczny będący podmiotem leczniczym. 

Czy należą się tylko odsetki?

Co więcej, w art. 10 ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych, określono rekompensaty za koszty odzyskania należności, których wierzyciel może dochodzić bez uprzedniego wezwania. Wysokość tej rekompensaty jest uzależniona od wysokości świadczenia, które wierzyciel spełnił:

  • wartość świadczenia nie przekracza 5.000 zł – 40 euro;
  • wartość świadczenia przekracza 5.000 zł, ale nie przekracza 50.000 zł – 70 euro;
  • wartość świadczenia przekracza 50.000 zł – 100 euro.

Jak widać odpowiednie zastosowanie opisanej ustawy w szeroko pojętym postępowaniu egzekucyjnym ma kluczowe znaczenie. Są tu określone instrumenty, które pozwalają skuteczniej i szybciej dochodzić należnych wierzycielowi środków.